Op vakantie in Texel bezochten we Ecomare, een opvangcentrum voor zeehonden. Onze meisjes waren ongelooflijk enthousiast. Dit werd hun job voor later: zeehonden verzorgen, desnoods elke dag met de helikopter van België naar Nederland! Terug thuis waren ze nog helemaal in de ban: ze speelden een hele dag dierenverzorgster met hun knuffels. En zo werd ons dierenhospitaal geboren. Wat ontstond als een fantasiespel, werd een hele grote vakantie lang uitgebreid. De dokterstas van Fisher-price werd weer boven gehaald. Er werd eten geknipt voor de dieren. Mama en papa gingen er in mee, op de kamer kwamen versierde schoendozen als bedjes en een apotheek! Oma bezorgde verzorgingsmateriaal, kleine flesjes voor de medicatie, echt verband en plakkers, ... en zelfs een douchekap die kon dienen als operatiemuts. Ze hebben er nu al jaren geniet van, echt goed voor ontelbare uren speelplezier!
Slaapplaatsen voor de dierenknuffels
Onze jongste dochter knutselde in de eerste kleuterklas een bedje voor haar knuffel. Het idee was gelanceerd. Met schoendozen, papier, lijm, schaar en verf werden ongelooflijk veel bedjes bij gemaakt, want elke gewonde knuffel in huis moest flink kunnen rusten! Ook plastiek mandjes kregen een stofje binnenin en klaar was het bedje!
Apotheek
Een dierenapotheek in hun kamer! Waw, dat vonden ze geweldig! Met houten wijnkistjes hebben we een rekje gemaakt. De achterwand is door de meisjes rood geschilderd en werd met prentjes beplakt. De inhoud: kleine shampooflesjes, verpakkingen van kruiden, echte wattenstaafjes, potjes met geponste figuurtjes als pillekes, heel veel kan dienen!
Sleetjes
Eén van onze dochters is een week in het ziekenhuis opgenomen geweest. Toen oma bij haar een dagje kwam oppassen, bouwden ze een schoendoos-deksel om tot een sleetje voor haar knuffel. Het dier op het deksel, een gehaakt touwtje eraan, en dan daarmee de ziekenhuisgang door. Ook dit attribuut werd verschillende keren nagemaakt en kreeg een plaats in het dierenhospitaal thuis. Eigenlijk worden de sleetjes als wagentje gebruikt voor de knuffels.
Gezelschapspelen
Samen met de kinderen tekenden we op een mdf-plaat vakjes, plakten we symbooltjes, verzonnen we de bijhorende opdrachten en kozen we voor een leuke dierenprent op het internet. Na wat kleuren en plakken, plastificeerde ik de plank en het spelbord was klaar! Voor de paardjes-pionnen maakte Klaas houten blokjes om de schommelpaardjes recht te houden. We gaven ook elk blokje een andere kleur. Bij het pinguinspel gaven we de pionnen een voet met strijkparels.
Schilderen op canvas
Dieren in Foamclay
Gedichtje!
Ons moe entertainde ons vroeger vaak met kindergedichten. Tijdens mijn bevallingsverlof van Bente schreef ik er zelf ook eentje, oorspronkelijk over giraf Bo. Ons Bente vond achteraf de naam van de giraf niet ok. Het is nu Lily geworden, haar idee. En ons Bente zegt het gedicht mee! Zalig!
De sjaal van giraf Lily
Giraf Lily nam haar tas en ging vrolijk op tocht. Het was koud; gelukkig had ze net een nieuw jasje gekocht. Ze droeg mooie laarzen en ook een rode sjaal. Toch rilde ze hard en ze niesde twee maal.
Meneer beer riep: ‘Het is jouw hals, hij is te lang!’ En toen rolde er een traan over Lily’s wang … ‘Straks word ik ziek’, dacht ze, ‘en zie mij hier staan; ik lijk wel een clown met een klein rood strikje aan.’
Mevrouw de antilope had plots een geweldig idee. Ze zocht meneer olifant en bracht breinaalden mee. De olifant trompetterde alle dieren bijeen: ‘We maken een lange sjaal voor Lily, nu meteen!’
De tijgers gingen op zoek naar restjes wol; ze verzamelden verschillende kleurtjes, een hele zak vol. De leeuwen moesten er over waken dat de draden niet in strop zouden geraken.
Mevrouw de antilope begon te breien, een uur, een dag, een week … Ze kon het fantastisch goed en miste geen steek! Meneer nijlpaard bood hapjes en drankjes aan, zodat de antilope ongestoord verder kon gaan.
Toen was de sjaal helemaal klaar … Lily was verbaasd en staarde ernaar. ‘Wat is hij lang en hoe moet ik die aan?’ Mevrouw Zebra vroeg Lily onderaan de heuvel te gaan staan.
Toen hielp ze Lily met rondjes te draaien, alleen de uiteinden van de sjaal liet ze nog waaien. Lily mocht niet ziek worden, wat een gedoe, eindelijk zat de sjaal goed, de zebra was moe.
Mevrouw krokodil kwam langs en keek omhoog; ze zag een prachtige vreemde regenboog … ‘Hé’, dacht ze, ‘dat is straf, die regenboog lijkt op de hals van een giraf!’.